fragmentovo

 A dzisiaj na tapetę wchodzą PUZZLE :) to druga poza książkami moja pasja.  Co ostatnio się układało na moim stole?  Dla mnie to była nowość: Cherry Pazzi.  Crazy Cake :)  Jak się układało?  Najlepiej!  Każdy element idealnie pasujący. Różnorodność kolorów i chęć zobaczenia końcowego obrazka zachęcały! Nie mogłam się od nich oderwać, przy pomocy mojej 5- latki puzzle zostały ułożone w jeden wieczór. Trochę jedynie żałowałam, że nie jest to 1000 elementów, bo ta babeczka wygląda smakowicie i chętnie siedziałabym przy niej dłużej. Po jednym pudełku mogę śmiało powiedzieć, że polecam tę firmę jak najbardziej!  Już w kolejce czekają kolejne puzzle na ułożenie- liczę, że będą równie przyjemne jak babeczka :)  Kto układał puzzle Cherry Pazzi i jest również nimi zachwycony? Ja już się szykuję na zakup jakiegoś 1000 :)  Puzzle będą do kupienia, jeżeli ktoś jest chętny to zapraszam do pozostawienia informacji poniżej :) 

 Tak jak obiecałam, dzisiaj krótka recenzja dwóch książek Mario Escobara "Kołysanka z Auschwitz" oraz "Dzieci żółtej gwiazdy". Pierwsza z nich na faktach, bardzo do mnie trafiła. Czytałam ze smutkiem, ale i nadzieją jak się skończy. Książka trudna, wojenna, akcja dzieje się w obozie... nic więcej chyba nie trzeba dodawać. Byłam pod wielkim wrażeniem głównej bohaterki, że pomimo trudności i świadomości w jakim miejscu przebywała potrafiła stawić temu czoła i zajmować się dziećmi. Zakończenie? Nie zdradzę, ale dla mnie zaskakujące... Po przeczytaniu "Kołysanki z Auschwitz" z nadzieją sięgnęłam po kolejną pozycje tego autora "Dzieci żółtej gwiazdy". Czy warto?  Książka sama w sobie jest dobra, szybko się czyta, wciąga- chcesz wiedzieć, co się wydarzy dalej... pokazuje jak wyglądała sytuacja Żydów w trakcie wojny, jak ich traktowano oraz jak wielu było ludzi, którzy pomimo strachu pomagali im się ukrywać. Choć wiadomo, co za to groziło... i to by był

Dzisiaj dostawa nowych książek! Nie mogę się zdecydować, od czego zacząć:)  Coś polecacie? Uwielbiam kupować książki. Te, które najbardziej mi się podobają idą dalej w świat po rodzinie/ znajomych. Niektóre sprzedaję, ale są też takie, które zostają ze mną na dłużej, bo ciężko mi się z nimi rozstać. Też tak macie?  

 Ostatnio przeczytałam książkę Agaty Komorowskiej " Czy mogę Ci mówić mamo? ". Cóż mogę o niej napisać... piękna opowieść o niezwykłej adopcji nastolatka. Najczęściej w Polsce adoptowane są dzieci małe- średnio do 4 roku życia. Autorka pokazuje, że warto również poświęcić chwilę uwagi dzieciom starszym.  W książce pokazana jest wręcz heroiczna walka o adopcję nastolatka, który nie ma lekkiej przeszłości, a wręcz przeciwnie. W pewnym momencie autorka zadaje mu nawet pytanie: „Michał, jak ty to zrobiłeś, jak Ci się udało przejść przez takie piekło i nie zostać diabłem?”.  Historia pięknej, bezwarunkowej, cierpliwej miłości do "obcego" dziecka, pełnej wyrzeczeń.  Szczerze polecam tę książkę, przeczytałam ją bardzo szybko, nieraz odkładać ją na bok, aby przemyśleć, dlaczego ta kobieta to robi... samotnie wychowując trójkę własnych dzieci, podejmuje walkę o Michała. Historia bardzo do mnie trafiła, głównie dlatego, że jest to prawdziwa historia.  Książki niestety aktualn